... ότι δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τις μυστικές υπηρεσίες της ίδιας του της χώρας. Όμως μπροστά στην επιθυμία τους να απομονώσουν τη Βρετανία, οι επικεφαλής των κυβερνήσεων της Ε.Ε. ανακάλυψαν ότι ο Jean-Claude Juncker αποτελεί τον καταλληλότερο άνθρωπο για την ηγεσία της νέας Κομισιόν.
Οδηγώντας την αντιπαράθεση στα άκρα, ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron ανακάλυψε μια πικρή αλήθεια:όταν βάζεις 26 χώρες ενώπιον του διλήμματος “με το Λονδίνο ή με το Βερολίνο”, οι 25 θα απαντήσουν “με το Βερολίνο”.
Ο μόνος πρωθυπουργός που απέμεινε να συντάσσεται με τον ηγέτη των Τόρηδων στην αντίθεση μέχρι τέλους προς τον Juncker είναι ο Ούγγρος Viktor Orban:συντροφιά μάλλον κακόφημη, αν αναλογισθεί κανείς τις κυβερνητικές επεμβάσεις στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και την ελευθερία του Τύπου οι οποίες έχουν μετατρέψει τη Βουδαπέστη σε παρία εντός των ευρωπαϊκών κύκλων ...
Τα 24ωρα πριν από την Σύνοδο Κορυφής Ypres/Βρυξελλών η υποστήριξη στον Juncker απέκτησε μορφή χιονοστιβάδας, καθώς οι πρωθυπουργοί της Σουηδίας και της Ολλανδίας, συμμέτοχοι στην άτυπη “σύνοδο της βαρκάδας”, όπου η Angela Merkel επιχείρησε να συνδιαλλαγεί με το μέτωπο των διαφωνούντων στις επιλογές της, κατέστησαν σαφές ότι δεν θα καταψηφίσουν τον πρώην πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, ενώ και η ομάδα των Φιλελευθέρων στο Ευρωκοινοβούλιο (ALDE) με την απόφασή της να στηρίξει Juncker πρόσφερε “μαξιλάρι ασφαλείας” απέναντι σε πιθανές διαρροές από τις τάξεις του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών.Ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς βρέθηκε να αποτελεί τον αγαπημένο του Francois Hollande και άλλων κεντροαριστερών ηγετών - όσο για τον Ιταλό πρωθυπουργό Matteo Renzi αφιέρωσε τον χρόνο του σε περισσότερο παραγωγικές διαπραγματεύσεις, στηρίζοντας το Βερολίνο προκειμένου να αποσπάσει την επιθυμητή ελαστικοποίηση του τρόπου εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και του Δημοσιονομικού Συμφώνου.
Αποδεικνύεται έτσι για άλλη μία φορά ότι η Ε.Ε. είναι η επικράτεια των παραδόξων: μετά από μία ψηφοφορία στην οποία οι Ευρωπαίοι εκλογείς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αποδοκίμασαν την ιδέα της “όλο και στενότερης ένωσης” των ευρωπαϊκών κρατών, το αποτέλεσμα, όπως αποδεικνύει η απελπισμένη αντίδραση της Βρετανίας, είναι η περαιτέρω προώθηση της υπόθεσης των “φεντεραλιστών” - ενώ ο χαμένος των ευρωεκλογών, ήτοι η Σοσιαλδημοκρατία, αναδεικνύεται σε ρυθμιστή, προβάλλοντας απαιτήσεις που θα αντιστοιχούσαν σε νικητή.Η τροπή που έλαβαν οι εξελίξεις, θα αιφνιδιάζει ασφαλώς τον ίδιο τον πρωταγωνιστή τους, καθώς όταν ο Juncker έπαιρνε το “χρίσμα” της κεντροδεξιάς για τις ευρωεκλογές, στο συνέδριο του ΕΛΚ στο Δουβλίνο τον Μάρτιο, οι πάντες προεξοφλούσαν νίκη των Σοσιαλιστών και ο ίδιος μεταχειριζόταν την (“καταδικασμένη”, όπως έμοιαζε τότε) υποψηφιότητά του για την Κομισιόν, προκειμένου να αποσπάσει αυτό που κυρίως τον ενδιέφερε: την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που έχει εξίσου μεγάλο πολιτικό βάρος και μικρότερο διοικητικό φόρτο.
Ωστόσο σύμφωνα με δημοσίευμα του Του Κώστα Ράπτη στο Capital, προτού καν ολοκληρωθεί η Σύνοδος των 28 η διαπραγμάτευση έχει ήδη μετατοπισθεί στην πλήρωση των άλλων κορυφαίων κοινοτικών αξιωμάτων.Με τον Spitzenkandidat (επικεφαλής υποψήφιο) των Σοσιαλιστών Martin Schultz να αρκείται σε μια νέα θητεία στην προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου (προκειμένου οι Χριστιανοδημοκράτες να αναλάβουν, ως ο κύριος κυβερνητικός εταίρος της Γερμανίας, τη μοναδική θέση επιτρόπου στην Κομισιόν) το ενδιαφέρον στρέφεται στην προεδρία του Συμβουλίου και τα ισχυρότερα χαρτοφυλάκια της Κομισιόν.
Οι σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, η οποία θα διεξαχθεί στις 17 Ιουλίου, μία ημέρα μετά την ανάδειξη του προεδρείου του νέου Ευρωκοινοβουλίου, ώστε να έχει καταστεί σαφές ότι τηρείται το “ντιλ”.Ήδη δημιουργείται “κλίμα” υπέρ της Δανής πρωθυπουργού Helle Thorning-Schmidt, ως μίας κεντροαριστερής, έμπειρης στα ευρωπαϊκά πράγματα και φιλικής προς τη Βρετανία επιλογής για τη διαδοχή του Hermann van Rompuy.
Ωστόσο, το ΕΛΚ διαμηνύει ότι δεν είναι δυνατόν οι Σοσιαλιστές να αποσπάσουν την προεδρία τόσο του Ευρωκοινοβουλίου, όσο και του Συμβουλίου.Στην σύνθετη εξίσωση θα πρέπει να προστεθούν και τα χαρτοφυλάκια των Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, όπου ο Hollande φλέγεται να τοποθετήσει τον πρώην υπουργό του Pierre Moscovici, και των Εξωτερικών Υποθέσεων, όπου, δυνάμει και της ουκρανικής κρίσης, οι ενδιαφερόμενοι είναι πολλοί.
Η αντίθεση του Juncker στην βρετανική πρόταση για clusterisation της Κομισιόν (δηλ. υπαγωγή ομάδων επιτρόπων σε ισχυρούς επιβλέποντες αντιπροέδρους) και οι πληροφορίες ότι ζήτησε από την Merkel τον διορισμό στην Κομισιόν της Γερμανίδας υπουργού Άμυνας (και “δελφίνου” των Χριστιανοδημοκρατών) Ursula von der Leien, αποδεικνύουν ότι ο Λουξεμβούργιος πολιτικός έχει ήδη για τα καλά μπεί στην διαπραγμάτευση της σύνθεσης του ανώτατου εκτελεστικού οργάνου της Κομισιόν.Είναι σε αυτό το σημείο που οι “καραμπόλες” μεταξύ των ισχυρών μπορεί να οδηγήσουν στην ανάληψη υψηλών καθηκόντων από τους επιτρόπους μικρότερων κρατών-μελών, όπως αποδεικνύει η συζήτηση για ανάληψη των Εξωτερικών Υποθέσεων είτε από την νυν επίτροπο της Βουλγαρίας Kristalina Georgieva είτε από τη Ντόρα Μπακογιάννη.”